New York'ta 5 Minare vizyona girdiğinde bayağı ilgi çekmişti, herkes çok güzel olmuş falan demişti. Bir sürü önemli oyuncu "Güzel yeni bir adım" gibi laflar etmişti gerisini siz düşünün.
Neyse arkadaşlarımla filme gittim ve ne göreyim...
Gördüğüm şeyi anlatmak pek basit değil, gerçekten film sonrası yaşadığım şey bir öfke kriziydi. Öfkelenmemin sebebi ise filmin kıçı pudralı ama boklu orta çağ kadınları gibi olmasıydı, engizisyonu eksik değildi vesselam. Gerçekten bu ülkede birilerinin duygularını sömürmezsen iyi film yapmış olmuyorsun işte bu film güzel bir örnek. Biraz ekşın, dışın, dışın, biraz görüntü falan tadından yenmez bir şarlatanlık. (Hani filmde görüntü bile iğrençti, kamera açıları özellikle göz- yorucuydu) Engizisyon dememin sebebi ise filmin içine göstermelik bir Feto koyulmuş olması. (Ayrıca Haluk Bilginer'i kınıyorum, insanlara bu tip şarlatan rolleriyle mi örnek olucaksın!?) Efendim bir suçunu daha söyleyeyim mi filmin?(Senaryo) Senaryo ise bu kadar kötü olabilir. Filmin ilk yarısı yoğun geçiyor ama ikinci yarısı yavaş geçiyor çünkü yazıcak bir şey bulamamış, süprizli sonumuz için uzatmışta uzatmış. Filmi suçlu buluyorum, hakettiği ceza ise müebbet.
Mahsun Kırmızıgül'ü zamanında bir sinema dergisi Yılmaz güneyle karşılaştırmıştı.(Adı aklıma gelmedi ama eminim.) Tırnağı bile olamaz hani! Bu adam sarışınıyla Maldiv'lerde takılsın.Son olarak; Bu adamın ilk filmini izlediğimde şeytan görsün suratını demiştim, ikinci filmini izlediğimde yerin yedi kat altında kal bir daha güneşi göreme demiştim ve bu filmden sonra harlemli zenciler seni sıradan... Neyse, populizmle verilen toplumsal gerçekçilik işte böyle bayat ve bayağı bir şey.
Nam-ı diğer Ozan! Transilvanya'da 5 minare...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder